ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Για τον υποβιβασμό της Καλλιθέας και το πέρασμά του από τον Ηρακλή, μίλησε μεταξύ άλλων σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιάννης Λουκίνας.
Διαβάστε αποσπάσματα της συνέντευξης στο Gazzetta
Είναι δύσκολο να διαχειριστεί ένας ποδοσφαιριστής έναν υποβιβασμό. Έτσι δεν είναι;
Σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά, το δύσκολο δεν είναι το πώς καταλήγει η σεζόν. Για να φτάσεις στον υποβιβασμό, έχει προηγηθεί μία χρονιά με πολλές ήττες, πολλά σκαμπανεβάσματα. Άρα γενικότερα είναι δύσκολο ένας αθλητής να διαχειριστεί αυτήν την κατάσταση. Εγώ σαν αρχηγός δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να διαχειριστώ τέσσερις σερί ήττες. Ένα τέτοιο σερί αρνητικών αποτελεσμάτων σε μία ομάδα φέρνει άσχημα συναισθήματα, κακή ψυχολογία.
Βγαίνεις βόλτα όταν έχεις τέσσερις ήττες, ακόμα και αν αγωνίζεσαι στην Καλλιθέα;
Αν είσαι Έλληνας δεν βγαίνεις, αν είσαι ξένος βγαίνεις. Για τους ξένους δεν υπάρχει αυτό, θα βγουν. Δεν είναι, όμως, θέμα του κόσμου που έχει πίσω της μία ομάδα. Είναι θέμα νοοτροπίας του ποδοσφαιριστή. Εγώ με μία ήττα δεν μπορώ να βγω 1-2 μέρες από το σπίτι. Πολλοί παίκτες, καλώς ή κακώς, δεν το βλέπουν έτσι. Πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι η δουλειά τους και είτε πάει, είτε δεν πάει καλά, κάνουν την ζωή τους. Για τους Έλληνες, δεν είναι έτσι.
Τι πιστεύεις ότι πληρώσατε και τελικώς υποβιβαστήκατε με την Καλλιθέα;
Πολύς κόσμος λέει ότι παίξαμε καλά. Το λένε και πολλά αποτελέσματα, ειδικά κόντρα στις μεγάλες ομάδες. Δεν χάσαμε στην έδρα μας από τους μεγάλους, πήραμε ισοπαλία στην Τούμπα. Σταθήκαμε, συνολικά, καλά απέναντι σε αυτές τις ομάδες. Από την άλλη, δεν πήραμε τους βαθμούς που έπρεπε κόντρα στις ομάδες με τις οποίες είχαμε τους ίδιους στόχους και αυτό το πληρώσαμε.
Πληρώσατε το γεγονός ότι παίξατε τους εντός έδρας αγώνες σας στη Λεωφόρο;
Ξεκάθαρα, ναι. Δεν μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι της ομάδας το έκαναν με κακή πρόθεση. Ήταν οι πρώτοι που ήθελαν η ομάδα να παίξει στο Ελ Πάσο. Θα ήταν εντελώς διαφορετική η κατάσταση. Το Ελ Πάσο είναι ένα πολύ ιστορικό γήπεδο και η φυσική έδρα της ομάδας. Η Καλλιθέα δεν έχει κόσμο σε όλη την Ελλάδα, έχει κυρίως στη γειτονιά της.
Η Καλλιθέα ήταν η πρώτη ομάδα σε κόκκινες κάρτες στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε. Αυτό μαρτυρά έλλειψη εμπειρίας ή μήπως και κακή αντιμετώπιση της ομάδας από τη διαιτησία;
Ναι, δείχνει και κακή αντιμετώπιση από τη διαιτησία. Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που μας οδήγησαν στον υποβιβασμό. Το να τρως τόσες κόκκινες κάρτες δείχνει, όμως, ότι μας έλειψε η συγκέντρωση σε πολύ κρίσιμα παιχνίδια. Σίγουρα είναι και ατομικό το θέμα. Δεν φταίει η ομάδα ή ο προπονητής, πάντα, επειδή ένας παίκτης δέχεται κόκκινη.
Το πέρασμα από τον Ηρακλή
Στον Ηρακλή πώς βρέθηκες;
Την προηγούμενη χρονιά ήμουν στον ΑΟ Χανίων. Κάναμε μία εξαιρετική πορεία και για ένα γκολ δεν παίξαμε στο μπαράζ. Έπαιξε ο Ολυμπιακός Βόλου μπαράζ με την Ξάνθη από την πρώτη κατηγορία. Είχα βάλει 9 γκολ και μέσω του αείμνηστου Παύλου Μυροφορίδη, ήρθε η πρόταση από τον Ηρακλή. Τότε στον Ηρακλή ήταν ο Νίκος Παπαδόπουλος, για τον οποίο χαίρομαι πάρα πολύ για όσα κάνει τώρα. Ήξερα ότι στον Ηρακλή θα ήμουν δεύτερος – τρίτος στην ιεραρχία. Πρώτος ήταν ο Περόνε, είχαμε μία φανταστική φουρνιά παικτών. Ο Μπουκουβάλας, ο Μπαρτολίνι, ο Ρομάνο, ο Πορτουλίδης. Είχαμε φτιάξει έναν φανταστικό κορμό, χωρίς η ομάδα να έχει άδεια. Οι τρεις χρονιές στον Ηρακλή για μένα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο, τα χρόνια που με ωρίμασαν όχι μόνο ως ποδοσφαιριστή, αλλά και ως άνθρωπο.
Στον Ηρακλή σε άγχωσε η πίεση της μεγάλης ομάδας;
Είχαμε την ευτυχία η ομάδα να είναι φανταστικά δομημένη από τον προπονητή. Δεν είχαμε στραβά αποτελέσματα, η ομάδα πήγε καλά από την αρχή. Σε αυτό το επίπεδο, αν κάτι πάει καλά από την αρχή, δημιουργείται καλή αύρα και αυτή μπορεί να σε απογειώσει. Σε αντίθετη περίπτωση, μπορεί να στραβώσει πολύ το πράγμα. Ήμασταν τυχεροί που πήγαμε πολύ καλά από την αρχή.
Βίωνες το αίσθημα της αδικίας που έχει ο κόσμος του Ηρακλή για όσα έχει περάσει ο σύλλογος;
Την αισθανόμουν και την αισθάνομαι ακόμα την αδικία. Αυτή η ομάδα δεν έπεσε. Σωθήκαμε στο γήπεδο. Καταλαβαίνω τώρα που η Καλλιθέα έπεσε, πως είναι να σώζεσαι αγωνιστικά και να πέφτεις εξωαγωνιστικά. Αυτό είχε επιπτώσεις για όλους, βρέθηκαν όλοι χωρίς δουλειά.
Σκεφτόσασταν τότε ότι κάποιοι δεν ήθελαν τον Ηρακλή στη Superleague;
Προφανώς.
Τι θυμάσαι από τον Σάββα Παντελίδη;
Ο Σάββας Παντελίδης ήρθε σε μία χρονική στιγμή που η ομάδα είχε αρχίσει να έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και άλλαξε τη ρότα της.
Τι λέει ένας προπονητής στους παίκτες του για να τους κρατήσει συγκεντρωμένους μέσα σε τόσο μεγάλα οικονομικά προβλήματα;
Δεν χρειάζεται να πει κάτι, αρκεί η στάση του ανθρώπου που ηγείται της ομάδας, για να σε εμπνεύσει. Η σοβαρότητα, η δουλειά και μετά τα λόγια. Το θετικό ήταν ότι ήμασταν ένας κορμός παικτών που ήμασταν χρόνια μαζί, αγαπούσαμε την ομάδα και ήμασταν δεμένοι.
Ποια ιστορία θυμάσαι από τον Ηρακλή που να σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;
Την πρώτη μου χρονιά, στα 23 μου, υπήρχαν στιγμές που έβγαινα έξω και ένιωθα ότι ήμουν σε μεγάλη ομάδα. Με σταματούσαν στον δρόμο για φωτογραφίες. Στη Θεσσαλονίκη δεν είναι όπως στην Αθήνα, δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο εκτός από ΠΑΟΚ, Άρη και Ηρακλή. Σκέφτηκα για πρώτη φορά «ωπ, τι γίνεται εδώ;». Έζησα άνοδο, βγήκα πρώτος σκόρερ ενώ ξεκίνησα τρίτος στην ιεραρχία, έμεινα απλήρωτος, μετά ήρθε και ο υποβιβασμός. Όλα αυτά, τα νιώθεις σαν να είναι πολύ παραπάνω από τρία χρόνια το χρονικό διάστημα.
Το θέμα των χρημάτων που, τελικώς, σε οδήγησε και στα δικαστήρια πως το διαχειρίστηκες;
Ήταν δύσκολα, όπως για κάθε εργαζόμενο όταν πηγαίνει στη δουλειά από την οποία ζει αυτός και η οικογένειά του και δεν πληρώνεται αθροιστικά για έναν χρόνο.
Και μετά τον υποβιβασμό του Ηρακλή, τι ακολούθησε για σένα;
Μετά τον Ηρακλή, ομάδα βρήκα στις 28 Σεπτεμβρίου, ενώ το πρωτάθλημα είχε τελειώσει από τον Μάιο. Όλοι μου έλεγαν «ο Ηρακλής σε έκανε μάγκα», αλλά μετά πήγα στον Καραϊσκάκη Άρτας, όχι στη Λίβερπουλ. Άρα, πώς με έκανε μάγκα; Οι μήνες που μεσολάβησαν ήταν πάρα πολύ δύσκολοι.
