ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη που παραχώρησε ο προπονητής του Αίαντα Σαλαμίνας, Βαγγέλης Λαιβεράς στις ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ.
Αναλυτικά:
Πόσα χρόνια εργάζεστε ως προπονητής και ποια ήταν η πρώτη σας ομάδα;
– Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο Αίαντας Σαλαμίνας.
Με το που σταμάτησα την ποδοσφαιρική μου καριέρα ασχολήθηκα με την προπονητική.
Τα χρόνια που έχω στο θεωρητικό επάγγελμα του προπονητή είναι πολλά, περίπου είκοσι, αν και μεταξύ μας ποτέ δεν το είδα ως επάγγελμα, αφού, όπως ξέρεις, το επάγγελμά μου ήταν άλλο.
Γιατί πιστεύετε πως πολλοί πρώην ποδοσφαιριστές όπως και εσείς ακολουθούν την προπονητική; Είναι η αγάπη ή αδυναμία τους για να συνεχίζουν να είναι στα γήπεδα και το ποδόσφαιρο;
– Υπάρχουν άτομα που το κάνουν και για βιοποριστικούς λόγους.
Όταν είσαι καθαρά επαγγελματίας ως ποδοσφαιριστής και τελειώνει κάποια στιγμή η καριέρα σου, θα πρέπει να συνεχίσεις τα επαγγελματικά σου βήματα γύρω από το ποδόσφαιρο, στην προκειμένη να ασχοληθείς με την προπονητική.
Υπάρχουν άλλοι, στους οποίους ανήκω και εγώ, που το κάνουν καθαρά από αγάπη για το άθλημα και ως χόμπι. Άλλωστε όταν είσαι από μικρό παιδί μέσα στα γήπεδα, δεν μπορείς να απαρνηθείς εύκολα αυτό το κομμάτι του εαυτού σου.
Από τις ομάδες στις οποίες έχετε διατελέσει ως προπονητής, ξεχωρίζετε κάποιον σύλλογο και κάποια χρονιά βάσει επιτυχιών και διακρίσεων;
– Κοιτάξτε, διακρίσεις και κατακτήσεις δεν έχω πάρει ως προπονητής, γιατί οι συγκυρίες σε κάποιες ομάδες δεν ήταν οι ιδανικές, όπως για παράδειγμα με τον Ατρόμητο Πειραιά στη Γ’ Εθνική το 2014, που η ομάδα είχε όλα τα φόντα να ανεβεί στην Β’ Εθνική, αλλά λόγω οικονομικών θεμάτων, μιας και τα έξοδα, αν πραγματοποιούνταν η άνοδος, θα ήταν πολύ μεγαλύτερα, ενώ πρωταγωνίστησε δεν ανέβηκε. Για να καταλάβεις εκείνη την χρονιά ανέβηκε ο Κισσαμικός τον οποίο τον είχαμε κερδίσει 3-0 στην έδρα μας και 1-1 στα Χανιά.
Υπάρχει κάποια ομάδα στην οποία τρέφετε μια ιδιαίτερη αγάπη;
– Εντάξει, πάνω απ’ όλες και όλα είναι ο Αίαντας. Εκεί μεγάλωσα, εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα ως ποδοσφαιριστής, είμαι από τη Σαλαμίνα και την αγαπώ αυτήν την ομάδα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και πέρυσι που γύρισα, γύρισα στην αγαπημένη μου ομάδα. Βέβαια υπήρξαν και άλλες ομάδες που πέρασα πολύ όμορφα, όπως το Κερατσίνι, που μου έδωσε την πρώτη μου ευκαιρία ως προπονητής στη Γ’ Εθνική με καλή πορεία και ο Ατρόμητος Πειραιά στον οποίο έμεινα για 3 χρόνια, τα οποία δεν ξεχνάω διότι ήταν υπέροχα και δημιουργικά. Εννοείται πως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι και δεν εκτιμώ και τις άλλες ομάδες που διετέλεσα, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα ως προπονητής, όπως ο Ιωνικός, το Χαϊδάρι, το Ζευγολατιό και ο Αμπελακιακός. Το κακό σε εισαγωγικά με εμένα ήταν πως οι ομάδες δεν ήταν πολλές στην καριέρα μου, αλλά ήταν τα χρόνια τα οποία ήμουν εκεί ξανά και ξανά, όπως για παράδειγμα τώρα στον Αίαντα ήρθα για πέμπτη φορά, στο Κερατσίνι ήμουν για τέσσερεις χρονιές και στον Ατρόμητο Πειραιά για άλλα τρία χρόνια. Γενικά πιστεύω πως κάποια πράγματα είναι το τι θέλεις απ’ την ζωή σου τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Θέλω με δυο λόγια να μου πείτε τι σημαίνει η ομάδα του Αίαντα για εσάς;
– Εντάξει τώρα τι να πω, η αγάπη μας, η ζωή μας ολόκληρη.
Πέρυσι με την επιστροφή σας στον Αίαντα συναντήσατε κάποιες δυσκολίες. Εσείς όμως τις ξεπεράσατε και παρουσιάσατε ένα ανταγωνιστικό σύνολο στο χορτάρι, με αποτέλεσμα να βρίσκεστε στην πρώτη θέση της κατηγορίας. Σκέφτεται η ομάδα την άνοδο στη Β’ Εθνική;
– Καταρχάς η επιστροφή μου στον Αίαντα ήταν λίγο περιπετειώδης. Αρκετά χρόνια μου πρότειναν να επιστρέψω στην ομάδα, αλλά οι συγκυρίες δεν το καθιστούσαν δυνατό. Έτσι λοιπόν και φέτος μπορώ να σας πω πως υπήρχαν προτάσεις από άλλες ομάδες, αλλά μιας και στο τραπέζι βρισκόταν αυτή του Αίαντα, υπήρχαν πιέσεις από το οικογενειακό, συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, όπως και αντιδραστικές συζητήσεις από φίλους και από κουμπάρους, όχι από τον πατέρα σου από αλλού (χαχαχα). Εν τέλει αποφάσισα και ήρθα όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα, κάτι που προσωπικά με ιντριγκάρει και μου αρέσει στη ζωή μου. Μέσα από τις δυσκολίες λοιπόν ψάχνεις και τις ευκαιρίες και για τη διάκριση και για τα πάντα. Συμφώνησα με τη διοίκηση που είναι παιδιά, τα οποία τα γνώριζα και στο παρελθόν, έβλεπα την αγωνία τους για την ομάδα, η οποία υπήρχε περίπτωση να μην κατέβει και στο πρωτάθλημα, και πραγματικά ήταν απορίας άξιο μιας και η ομάδα την προηγούμενη χρονιά είχε πραγματοποιήσει μια άνοδο. Αντιθέτως η ομάδα ήταν παρατημένη και σε πολύ δύσκολη θέση και να τονίσω πως δεν κατηγορώ κανέναν απολύτως, μιας και η Γ’ Εθνική έχει άλλα έξοδα και απαιτήσεις. Όταν ζήτησα να δω το ρόστερ της ομάδας μού έδειξαν 8 άτομα, ναι αλήθεια σας λέω, όχι 18 αλλά 8 ποδοσφαιριστές, από τους οποίους 8 όπως είπα και στη διοίκηση οι 9 δεν κάνουν, από αυτούς που μου έδειξαν βέβαια, διότι υπήρχαν και 2-3 παιδιά στην ομάδα που ήταν ικανοί για την κατηγορία. Παρόλα αυτά δεν το βάλαμε κάτω, ξεκινήσαμε τις συζητήσεις και το μεταγραφικό πλάνο, πέρασαν περίπου 30 ποδοσφαιριστές από τα χέρια μου, δοκιμάστηκαν και επιλέχτηκαν οι καλύτεροι και στο τέλος μέσα σε 10 μέρες είχαμε δημιουργήσει την ομάδα που αντικρίσατε. Η ομάδα σιγά σιγά έδειξε τα δόντια της, έκανε τον κόσμο του Αίαντα να μιλάει ξανά για εκείνη, κάναμε 4 στα 4 και αν μας άφηναν θα είχαμε και ανάλογη συνέχεια, σας το υπογράφω αυτό, αλλά δεν πειράζει, αυτά συμβαίνουν και συνέβησαν για όλες τις ομάδες. Στόχος της ομάδας εξαρχής ήταν να μείνουμε στην κατηγορία, εγώ όμως θέλω πάντα το κάτι παραπάνω. Όσον αφορά στην διοίκηση εδώ, όταν βλέπει πως η ομάδα πάει καλά αρχίζει και εκείνη με τη σειρά της να σκέφτεται την υπέρβαση και γιατί όχι, ένα πρωτάθλημα. Τα φαβορί όπως η Ελευσίνα και ο Αιολικός είναι άφαντα· πάρε παράδειγμα την Ελευσίνα που έχει τρεις βαθμούς με εμάς που έχουμε δώδεκα. Αυτή την στιγμή είμαστε πρώτοι και γιατί να μην ονειρευόμαστε και να κάνουμε σχέδια να τερματίσουμε σε αυτή τη θέση. Προσωπικά, όσο είμαστε μονιασμένοι σαν μια γροθιά, και μπορούμε με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων να ανταπεξέλθουμε και οικονομικά λόγω τώρα και της πανδημίας, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Άλλωστε ο Αίαντας έπαιζε, παίζει και θα παίζει πάντα με 12ο παίκτη τον κόσμο του.
Ποιο είναι το πλάνο σας όσον αφορά στη δημιουργία σωστών και αξιόλογων ακαδημιών, ώστε να έχουμε ένα φυτώριο νέων παικτών, μιας και ενώ η ομάδα φέτος είναι πολύ ισχυρή λείπουν οι ντόπιοι παίκτες.
– Ακούστε να δείτε. Δεν μπορούμε να πούμε ότι λείπουν οι ντόπιοι παίκτες, μιας και αυτή την στιγμή στο ρόστερ της ομάδας έχουμε τον Αθανασίου, ένα ταλέντο που θα το δείτε σε μερικά χρόνια και δεν θα το πιστεύετε. Έχω δώσει ευκαιρίες στον πιτσιρικά τον Ρεσβάνη, έχω από πίσω τον Γκίκα, ο οποίος δεν πρόλαβε να αγωνιστεί μέχρι τώρα λόγω τραυματισμών, τον Λιάτο που δεν χρειάζεται να πω πολλά για αυτό τον μικρό οδοστρωτήρα, τον Κουπετώρη που τον έβαλα στα βαθιά και παίζει, τον τερματοφύλακά μας, τον Σαββάκη και άλλα παιδιά που μπορεί να μου διαφεύγουν. Γενικότερα δηλαδή έχουμε έναν ντόπιο κορμό ως ομάδα, δηλαδή ο Βουτσινάς είναι ένα παιδί δικό μας και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό. Για ένα παιδί από αυτά που έφυγαν στεναχωρήθηκα και αυτός είναι ο Μιχαλάκης ο Δημήτρης που δεν είχε την υπομονή μέχρι να έρθει η ευκαιρία του και να παίξει σε αντίθεση π.χ με τον Κουπετώρη ο οποίος την είχε. Θέλει υπομονή στο ποδόσφαιρο και επιμονή. Δίνω παράδειγμα εμένα, όταν ήμουν 17 χρονών που έτρωγα πάγκο, διότι υπήρχαν στο χορτάρι μεγάλοι ξένοι παίκτες. Μάθαμε πολλά από αυτούς και ήρθε κάποια στιγμή η ώρα που μπήκα, έπαιξα και δεν ξαναβγήκα. Δεν γίνονται όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Το όραμά μου εννοείται πως είναι να φτιάξουμε έναν Αίαντα αγωνιστικά όπως ήταν στο παρελθόν, με ντόπια ταλέντα που πιστέψτε με υπάρχουν. Βέβαια σήμερα αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο, μιας και πολλά παιδιά στρέφονται σε πολλά άλλα αθλήματα που πλέον υπάρχουν και τα οποία δεν υπήρχαν παλαιότερα στον ίδιο βαθμό ή και καθόλου.
Θα ήθελα ένα σχόλιο για την πανδημία που πλήττει σοβαρά εκτός όλων των άλλων και τον αθλητισμό και πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
– Κοίτα, αν θέλεις την προσωπική μου άποψη και γνώμη, πανδημία δεν μπορούμε να ονομάζουμε το 0,000010% παγκοσμίως που νοσεί και που ακόμη λιγότερο πεθαίνει. Πανδημία για εμένα είναι να πεθαίνει ο κόσμος σωρηδόν. Εν πάση περιπτώσει οι επιστήμονες και οι κυβερνώντες θεωρούν αυτά που θεωρούν και οφείλουμε να τα ακολουθήσουμε. Αυτό που δεν μπορούμε να δεχτούμε και το θεωρούμε όμως λάθος είναι πως δεν γίνεται σε όλο τον κόσμο να παίζονται κανονικά τα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών και στην Ελλάδα όχι, την ώρα που στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς πραγματοποιείται το αδιαχώρητο. Είναι κοροϊδία. Τέλος πάντων, αυτό που πρέπει όλοι να κάνουμε είναι να απομακρύνουμε επιτέλους τα παιδιά από τις οθόνες των κινητών και των υπολογιστών και να τα ωθήσουμε στον αθλητισμό.
Τέλος, θα ήθελα μια ευχή για τη νέα χρονιά και τις επιθυμίες σας.
– Μία είναι η ευχή αυτόν τον καιρό και αυτή είναι υγεία για όλον τον κόσμο και η επιθυμία όλων μας πιστεύω είναι να τελειώσει αυτό το βάσανο με τον ιό και να επιστρέψουμε όλοι ξανά στην κανονικότητά μας
