ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αναλυτικά η δήλωση του Γιάννη Μπύρου: «Κλείνω τα αυτιά μου σε όλα αυτά που ακούγονται και γράφονται και κάνω μεγάλη υπομονή. Αισθάνομαι σαν στρατιώτης που πρέπει να εκπληρώσει τη θητεία του και όχι να την εγκαταλείψει. Με μία, όμως, ειδοποιός διαφορά. Η θητεία στο ποδόσφαιρο, σε μία πόλη μεγάλων απαιτήσεων και χωρίς στήριξη, είναι πολύ ακριβό σπορ και για πολύ λίγους.
Όταν ανέλαβα τη Δόξα είχα αποφασίσει να μείνω για όλη μου τη ζωή. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα τη λαχτάρα και τη δίψα του κόσμου και πίστευα ότι θα είμαι εγώ αυτός που θα τους εκπληρώσω όλες τις προσδοκίες.
Δεν ήμουν και ούτε είμαι γνώστης του παρασκηνίου του ποδοσφαίρου. Ωστόσο, θεωρούσα ότι έχοντας πίσω μου την ιστορία αυτής της ομάδας, η οποία προκαλεί σεβασμό, δεν θα είχα να φοβηθώ τίποτα.
Έβαλα στόχους, έκανα όνειρα, περπάτησα σε δύσβατα μονοπάτια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν περίμενα ότι θα στοχοποιούσαν εμένα και τους δικούς μου ανθρώπους.
Έφθασαν σε σημείο να αφήνουν υπονοούμενα και αιχμές. Αυτό δεν αντέχεται. Ειδικά από εμένα, που είμαι από μικρό παιδί στη βιοπάλη, έχω δουλέψει και δουλεύω σκληρά για να φτάσω μέχρι εδώ και ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει μεροκάματο!
Δεν είναι του χαρακτήρα μου να δημιουργώ προβλήματα στη μέση της σεζόν, τα οποία θέλουν να παράγουν ορισμένοι οι οποίοι διατρανώνουν ότι αγαπάνε την ομάδα. Θα τους πρότεινα αντί να αρέσκονται σε τέτοιου είδους ενέργειες, να κάνουν λιγότερο από 110 ημέρες υπομονή, να ψάξουν να βρουν τις λύσεις, αλλά και τους επενδυτές, που θα τους κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα και θα τους δώσουν τη δυνατότητα να κάνουν κουμάντο στη νέα τάξη πραγμάτων.
Θα χαρώ πάρα πολύ εάν αύριο το πρωί εμφανιστεί κάποιος επενδυτής, ο οποίος θα πάρει την έγκριση από τον ερασιτεχνικό και θα του δώσω από μεθαύριο το τιμόνι της ομάδας με ένα ευρώ. Επειδή, όμως, αυτό που σκέφτομαι δεν μπορεί να γίνει άμεσα, προσγειώνομαι στην πραγματικότητα και στις απαιτήσεις του συλλόγου, για να πετύχει το στόχο της που είναι η δεκάδα.
Εκπληρώνω τις υποχρεώσεις απέναντι στην ομάδα, στο ακέραιο, μέχρι την 31η Μαΐου, δίνοντας χρόνο για να βρεθούν επενδυτές, οι οποίοι θα αποκτήσουν μια καθαρή και υγιή εταιρεία. Δεν μπορώ και δεν μου επιτρέπει ο ψυχισμός μου και η αγάπη μου στο σύλλογο, αλλά και την πόλη μου, την οποία βοηθώ με όλες μου τις δυνάμεις, να είμαι αυτός που θα κάνει κακό. Ωστόσο, δεν μπορώ να είμαι και αυτός που θα συνεχίσει.
Είχα διαβάσει κάποτε, πως ένας μεγάλος πολιτικός άνδρας της χώρας είχε στο γραφείο του κορνιζάρει τη λαϊκή ρήση: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Τώρα καταλαβαίνω πόσο δίκιο είχε…
Ευχαριστώ όλους όσους με έχουν στηρίξει μέχρι τώρα».
