ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ενα σχόλιο από τον Αντώνη Καμπλιώνη στο αφιέρωμα που ετοίμασε το «athlitiko» για τη χρονιά της ανόδου του ΑΟΧ από την Γ’ Εθνική στην Β’.
Ο “Σβαϊνστάιγκερ” όπως είναι το παρατσούκλι που του είχε προσδώσει ο Γιάννης Πετράκης όταν τον είχε φέρει το καλοκαίρι του 2011 στον Α.Ο. Χανιά, στα 29 του πλέον χρόνια, τονίζει πως έχει να θυμάται μόνο καλά πράγματα από την τριετή θητεία του στην ομάδα. Ενας παίκτης που εκτός από την άνοδο που έζησε εκείνη τη σεζόν (2012-13) ήταν μέλος της ομάδας η οποία διεκδίκησε την αμέσως επόμενη το όνειρο της συμμετοχής στη Super League, την οποία έχασε ως γνωστό στις λεπτομέρειες.
Για την ιστορία, ο Καμπλιώνης μέτρησε με τον Α.Ο. Χανιά 54 συμμετοχές και ένα γκολ.
Αντώνη, καταπιαστήκαμε να ζητήσουμε τις απόψεις σου με αφορμή το σχόλιο που έκανες στο θέμα για την άνοδο του Α.Ο. Χανιά από την Γ’ Εθνική στη Β’! Τι έχεις να θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Μόνο καλά πράγματα έχω να θυμάμαι γιατί ήταν μια δύσκολη χρονιά, περάσαμε δύσκολα, θα έλεγα, οικονομικά, ωστόσο είχαμε ένα καλό σύνολο. Ημασταν μια οικογένεια μέσα στ’ αποδυτήρια και όλο αυτό το πράγμα μας έβγαινε στο γήπεδο. Είχαμε καλά παιδιά και εκτός γηπέδου και μέσα στο γήπεδο και αυτό θεωρώ πως φάνηκε με την πορεία που είχε κάνει η ομάδα.
Ηταν για σένα θεωρείς ένας καλός σταθμός στην καριέρα σου ο Α.Ο. Χανιά; Ησουν και μέλος της ομάδας η οποία την επόμενη περίοδο διεκδίκησε την άνοδο στη Σούπερ Λιγκ.
Ναι σωστά. Οταν ήρθα από τη Γερμανία τα πρώτα μου χρόνια ήταν στα Χανιά. Μάλιστα, τα επόμενα δύο χρόνια ήταν τα πιο καλά θεωρώ από τότε που είμαι στην Ελλάδα. Και εκείνη τη χρονιά όπου βγήκαμε κατηγορία, αλλά και η επόμενη όπου μπήκαμε στα πλέι οφ είναι οι καλύτερες χρονιές που έχω ζήσει μέχρι στιγμής σε μια ομάδα…
Τώρα, τι έχεις να θυμάσαι από το παιχνίδι που είχε γίνει στις Μουρνιές με την Γλυφάδα; Τι σου είχε κάνει την περισσότερη εντύπωση;
Η εντύπωση είναι ότι ο κόσμος μας είχε στηρίξει απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Επίσης, είχαμε παίξει σ’ ένα δύσκολο γήπεδο, με δύσκολες καιρικές συνθήκες γιατί είχε πάρα πολύ ζέστη και το γήπεδο ήταν πλαστικό. Είχαμε να παλέψουμε με δύο πράγματα, καθώς εκτός από το πλαστικό και τη ζέστη, είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε και τον αντίπαλο. Ανταποκριθήκαμε όμως όπως έπρεπε…
Περίμενες όταν ήρθες από τη Γερμανία ότι θα εξελισσόσουν σε μια τόσο σημαντική μονάδα για τα Χανιά;
Οχι δεν το πιστεύω αυτό. Οταν ήρθα στην Ελλάδα ήμουν 18 χρόνων και ο τότε προπονητής, ο Γιάννης Πετράκης, με είχε δοκιμάσει. Δεν είχα κλείσει δηλαδή. Του είχα κάνει εντύπωση κι έτσι έκλεισα στην ομάδα και με κράτησε. Αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε και με στήριξε και με έβαλε να παίξω βασικός σε όλα τα παιχνίδια τότε γιατί έπρεπε να παίζουν εκείνη την περίοδο υποχρεωτικά κάποιοι μικροί στην ομάδα. Θέλω να ευχαριστήσω κιόλας τον Γιάννη Πετράκη γι’ αυτό το πράγμα γιατί με στήριξε και με βοήθησε σε αρκετά πράγματα. Ακόμα και πριν από τρία χρόνια με ήθελε στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Το παρατσούκλι “Σβαϊνστάιγκερ” ποιος στο είχε προσδώσει; Ο Πετράκης ήταν;
Ναι, ο κ. Πετράκης το έχει βγάλει αυτό γιατί είχα το δυναμικό στοιχείο.
Σε ακολούθησε στην καριέρα σου ή έχουμε να το θυμόμαστε μονάχα από την περίοδο που ήσουν στα Χανιά;
Επειδή τον κ. Πετράκη τον έβλεπα και στα Τρίκαλα γιατί είχε ένα συνεργάτη στα Γιάννινα που είναι Τρικαλινός, ερχόταν συχνά στην πόλη και ακόμα έτσι με φώναζε!
Βλέπουμε από τότε την πορεία που έχεις κάνει, έχοντας περάσει από σημαντικές ομάδες, με ιστορία όπως τα Τρίκαλα, φυσικά η Λάρισα, ο Ολυμπιακός Βόλου… Γενικότερα πώς χαρακτηρίζεις την πορεία σου στο ελληνικό ποδόσφαιρο μετά τον Α.Ο. Χανιά;
Μετά τον Α.Ο. Χανιά θα έλεγα ότι έκανα μια δύσκολη επιλογή γιατί από τη Β’ Εθνική κατέβηκα στην Γ’ Εθνική και ήρθα στον τόπο μου στα Τρίκαλα. Ευτυχώς ανεβήκαμε, αλλά κάποιες στιγμές θα έλεγα πως πήρα λάθος αποφάσεις κι αυτό το πράγμα το πλήρωνα επειδή δεν ήταν σωστές οι επιλογές που είχα κάνει. Εάν είχα κάνει καλύτερες επιλογές θεωρώ πως θα ήταν και καλύτερη η πορεία μου… Δεν είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό μου γιατί άξιζα παραπάνω πράγματα και ίσως με τις δικές μου επιλογές δεν τα κατάφερα.
Τώρα, για την επόμενη χρονιά τι σκέφτεσαι; Βέβαια, είναι και μια δύσκολη κατάσταση που βιώνετε κι εσείς οι ποδοσφαιριστές.
Δεν έχω κάτι ακόμα στο μυαλό μου. Πρέπει να ξεκαθαρίσουν πρώτα τα πράγματα γιατί στην ομάδα που ήμουν τώρα, στον Αλμωπό Αριδαίας είχαμε βγει με 15 βαθμούς διαφορά και έχουμε τελειώσει εδώ και δύο μήνες και δεν ξέρουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε… Θα δείξει η πορεία πού θα είμαι. Είμαι ανοιχτός στο ενδεχόμενο να παραμείνω στην ίδια ομάδα, αλλά αυτό θα το δείξει η πορεία.
Από την παλιά σου ομάδα, τον Α.Ο. Χανιά, έχεις κρατήσει σχέσεις με συμπαίκτες, προπονητές; Γενικότερα με τον κόσμο;
Από τότε δεν έχω ξανάρθει στα Χανιά, αλλά επαφές με συμπαίκτες από την χρονιά που βγήκαμε από την Γ’ Εθνική στην Β’ έχω αρκετές, ναι, με αρκετά παιδιά. Και με τον Χατζηισαΐα, βασικά τότε ήταν αντίπαλος, αλλά μιλάω και με τον ίδιο και με τον Θεοδωρόπουλο και με τον Τσατσαρή και με τον Πιθαρούλη. Είναι αρκετά τα παιδιά που μιλάω, ο Ζαντριάς…
Θεωρείς ότι κάποια από αυτά τα παιδιά κατάφεραν δικαίως να παίξουν στην Α’ Εθνική;
Θεωρώ ότι ξεχώριζαν κάποια παιδιά, ακόμα και από την ομάδα της Γ’ Εθνικής και θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί σε παραπάνω κατηγορίες, όπως έτσι έγινε και με τον Θεοδωρόπουλο. Θα πίστευα πως ίσως και ο Τσατσαρής θα μπορούσε να παίξει παραπάνω, αλλά και κάποια άλλα παιδιά. Ο καθένας τράβηξε το δικό του δρόμο…
Σ’ ευχαριστούμε πολύ… Θα ήθελες να πεις κάτι τελευταίο;
Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο του ΑΟΧ που με αγάπησε και την πόλη των Χανίων για την αγάπη προς το πρόσωπό μου… Εκανα και ακόμα κρατάω φιλίες στα Χανιά…
