Καλό ταξίδι Τάκη – «Έσβησε» η προεδράρα που έφερε τον «Πίου»

Θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και όχι μόνο προκάλεσε ο χαμός του Τάκη Σπυριδάκη.

Ο αγαπημένος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στο σπίτι του, «χτυπημένος» από τον καρκίνο, ενώ την ειδηση επιβεβαίωσε κοντινό του πρόσωπο λέγοντας: «Μιλούσε σε όλους στη γειτονιά. Τον αγαπούσαμε όλοι».

Καλό ταξίδι, «πρόεδρε» θα πούμε εμείς στον άνθρωπο που μας χάρισε μεγάλες στιγμές στη μεγάλη οθόνη με αποκορύφωμα την μυθική διαφήμιση με τη μεταγραφή του «Πίου».

Ποιός ήταν ο Τάκης Σπυριδάκης

Ο Τάκης Σπυριδάκης (γενν. Αίγινα, 4 Φεβρουαρίου 1958 – 14 Σεπτεμβρίου 2019) είναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε 13 ταινίες, ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία “Ο Κήπος του Θεού”, της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο Τακης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας “Γλυκιά Συμμορία”, σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη “Λούφα και Παραλλαγή” του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η “Πρωϊνή Περίπολος” (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), “Προστάτης Οικογένειας” (Νίκος Περάκης, 1997), “Αυτή η Νύχτα Μένει” (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), “Μαύρο Γάλα” (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), “Κανείς δεν χάνει σε Όλα” (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), “Φτηνά Τσιγάρα” (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), “Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου” (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), “Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο” (Νίκος Περάκης, 2005), “Ισοβίτες” (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και “4 Μαύρα Κοστούμια” (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).

Το 1989 ο Τ. Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους “Βέρα Κρουζ”, που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990.