Ημέρα μνήμης για τον Πιερικό…

Σήμερα 10 Ιουλίου, συμπληρώνονται  40 χρόνια από τον θάνατο του Αείμνηστου Θεόδωρου Χατζόγλου, του πιο εμβληματικού παράγοντα στην Ιστορία του Πιερικού.

Ο Θεόδωρος Χατζόγλου γεννημένος στην Σαμψούντα του Πόντου, ακολούθησε, νεαρός τότε μαζί με την οικογένεια του, την μοίρα χιλιάδων Ποντίων οι οποίοι υπέστησαν τα δεινά του ξεριζωμού και της προσφυγιάς. Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική Αθηνών κι αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές υποχρεώσεις σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα με πολέμους και κατοχή, επέστρεψε λίγο πριν την ανατολή της δεκαετίας του ’50 αποφασισμένος να κάνει μια νέα αρχή πάνω στο παραδοσιακό του αντικείμενο, το καπνεμπόριο. Πράγματι, η δεκαετία του ’50 αποτέλεσε την πιο παραγωγική περίοδο της ζωής του, ασχολούμενος συγχρόνως με τις επιχειρήσεις του και με τα κοινά.

Ως διοικητικός ηγέτης του Μ. Αλεξάνδρου, υπήρξε πρωτεργάτης της γέννησης του Πιερικού το 1961, αφού με τις μεθοδευμένες του ενέργειες και κυρίως μέσα από τις επαφές που πραγματοποίησε με τα μέλη του Ολύμπου, συνέβαλε τα μέγιστα για την επίτευξη της ένωσης. Διοίκησε τον Πιερικό για μία δεκαετία, άλλοτε από την θέση του Προέδρου κι άλλοτε ως απλό Μέλος. Επί των ημερών του ο Πιερικός γνώρισε τις πιο ένδοξες στιγμές της Ιστορίας του. Ανεκπλήρωτο όραμά του, πέρα από την προβολή του ονόματος και την εξάπλωση τήςφήμης του Πιερικού, ήταν η ανέγερση γηπέδου στην ιδιόκτητη έκταση του συλλόγου, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Β’ ΔΑΚ Κατερίνης.

Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι τον πρόωρο θάνατό του δεν έπαψε ποτέ έστω και εξωδιοικητικά, να μεριμνά και να φροντίζει για το καλό του Πιερικού. Ο ένθερμος πατριωτισμός του, η έντονη κοινωνική του δράση και το μεγαλείο της γενναιόδωρης ψυχής του τον ανέδειξαν Ευεργέτη, όχι μόνον του Πιερικού, αλλά και ολόκληρης της Πιερίας.

Ο ΣΦΙΠ αναγνωρίζει στο πρόσωπό του Θεόδωρου Χατζόγλου τον ιδανικό Ηγέτη, προσμένοντας την μέρα εκείνη που κάποιοι θα μπορέσουν να του μοιάσουν έστω και λίγο, ώστε να κατορθώσει ο Πιερικός να βρει και πάλι τον δρόμο του. Ο Χατζόγλου απέδειξε πως ένας ηγέτης δεν χρειάζεται να ρίχνει χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο. Απέδειξε πως αυτά που χρειάζονται είναι το όραμα, η τήρηση του Καταστατικού, η εξεύρεση πόρων από τα ίδια τα μέλη του Συλλόγου με τρόπους που ο καθένας μπορεί και προσφέρει αναλόγως με τις δυνατότητές του. Απέδειξε πως ο ηγέτης είναι πετυχημένος όταν διοικεί τον Σύλλογο με τον ίδιο τρόπο που διοικεί και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις του. Απέδειξε πως ο ιδανικός ηγέτης είναι ο ικανός οικονομικός διαχειριστής, είναι αυτός που γνωρίζει το μέγεθος του παπλώματος και απλώνει τα πόδια του αναλόγως.

Δυστυχώς, δεν είναι θέμα μόνον ηγετών. Είναι πρωτίστως θέμα της μάζας που επιλέγει τον ηγέτη της. Όταν η πλειοψηφία περιμένει τον μεσσία, όταν πιστεύει πως θα βρεθεί ο χαζός που θα έρθει και θ’ αρχίσει να μοιράζει φράγκα, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Ο ΣΦΙΠ λοιπόν περιμένει έναν ηγέτη με όραμα, που θα σέβεται τους Νόμους, που θα διοικεί και θα επενδύει με πρόγραμμα μελετημένο, προκαθορισμένο και εγκεκριμένο από την ΓΣ. Ο ΣΦΙΠ περιμένει τον νέο Χατζόγλου!

Το ΔΣ του Σ.Φ.Ι.Π.

—