ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ο Ραφαήλ Γιουκαρής αποχαιρέτησε τον Αιολικό μετά την μεταγραφή του στην Κρήτη και τον Αλμυρό με πολλές αιχμές.
Η δήλωσή του στο athlitikometopo.gr:
Έπειτα από δύο χρόνια παρουσίας στην ομάδα του νησιού μας, είμαι υπερχρεωμένος να αποχωρήσω, βρίσκοντας άλλου ποδοσφαιρική στέγη. Όλο αυτό το διάστημα που αγωνίστηκα έδωσα την ψυχή μου για την ομάδα και τον καλύτερο μου εαυτό. Λάθη έκανα πολλά στην παραμονή μου, αλλά δεν ήταν σκόπιμα ώστε να βλαψω την ομάδα του τόπου μου οπως κάναν κάνουν και θα συνεχίσουν να κάνουν κάποιοι άλλοι. Όνειρο όλων μας ήταν και είναι να την δούμε εκεί που αξίζει.
Τελικά όμως δεν ήταν το όνειρο όλων μας… Συγκυριακά βρέθηκαν στον Αιολικό άνθρωποι που με στόχο το κέρδος, δεν δίστασαν να προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε Μυτιληνιό υπάρχει στην ομάδα. Στόχος ένας, μόνο το οικονομικό όφελος. Άνθρωποι που πρέπει να βάλουν την μπάλα σε μια κατσαρόλα, να την βράσουν και να βάλουν απο πάνω το κεφάλι τους για να πάρουν μυρωδιά, τουριστικοί πράκτορες που διοργανώνουν εκδρομές με το όνομα του Αιολικού , που δεν είναι Αιολικοί, που δεν αγαπάνε το νησί και την ομάδα άνθρωποι που δεν θα διστάσουν, προκειμένου να βγάλουν χρήματα να δώσουν το ονομα του Ιστορικού Αιολικού ακόμα και σε σουβλατζίδικο στην Αμερική.
Αλλά δεν ήταν μόνοι.
Δίπλα τους παρατρεχάμενοι φιλόδοξοι τσαρλατάνοι και έμμισθα παπαγαλάκια που είχαν βάλει σκοπό ,δυσφημίζοντας τους Μυτιληνιούς ποδοσφαιριστές να τους ξεφορτωθούν με σκοπό να τους αντικαταστήσουν με φθηνό εργατικό δυναμικό που δεν χρήζει στέγης και σίτισης( οικονομία κλίμακας για όσους κανουν business) προκειμένου να αυξήσουν το κέρδος και φυσικά να εκπληρωθεί ευκολότερα το business plan της μετακόμισης στην Αθήνα, έδρα τον επιχειρήσεων, ούτως ώστε να μην βλέπουμε και μαθαίνουμε τα δυσμενή τεκταινόμενα που αφορούν τα εσωτερικά της ομάδας.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγνούς λίγους ΑΙΟΛΙΚΟΥΣ που αγαπάνε την ομάδα και την στηρίζουν τόσα χρόνια , αλλά ιδιαίτερα δύο ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα στην ομάδα κ σε εμένα προσωπικά ,που τίμησαν με την παρουσία τους τον Αιολικό στα πέρατα της Ελλάδας και όχι μόνο, μάτωσαν οικονομικά, τον αγάπησαν, τον πόνεσαν και τον δόξαζαν.
Σταύρο Γρυπιώτη και Γιάννη Μανούσο σας ευχαριστώ!!!
