Ο Αντώνης Λαδάκης παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο “proininews” και στους “93,7” για το φινάλε της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Αναφέρθηκε στις καλές και κακές στιγμές που έζησε όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα ευχαρίστησε τους πάντες που συνεργάστηκε στις ομάδες που αγωνίστηκε.
Αναλυτικά :
Ερώτηση: Πως αισθάνθηκες που έφτασε η στιγμή με τη βράβευση του Νέστου να αποχαιρετήσεις μια σπουδαία καριέρα;
Απάντηση: Πρώτα απ` όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω τη διοίκηση του Νέστου και γενικότερα όλο την οικογένεια της ομάδας για την τιμητική πλακέτα και την ωραία γιορτή.
Προσπάθησα όλη αυτή τη χρονιά να βοηθήσω την ομάδα. Σίγουρα έκλεισα με τον καλύτερο τρόπο την καριέρα μου την οποία ξεκίνησα στον Νέστο. Τα συναισθήματα είναι γεμάτα χαρά γι` αυτά που έχω πετύχει και συγκίνησης για το γεγονός ότι έφτασε η ώρα να αποχαιρετήσω τα γήπεδα.
Ερώτηση: Τα επόμενα βήμα του Αντώνη Λαδάκη θα είναι στην προπονητική;
Απάντηση: Είναι και αυτό ένα από τα σχέδια μου. Δεν έχω όμως ακόμη ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθίσω να ηρεμήσω και θα σκεφτώ καλύτερα για τα επόμενα επαγγελματικά μου βήματα.
Ερώτηση: Όλα αυτά τα χρόνια σου έμεινε κάτι απωθημένο που δεν το πραγματοποίησες στις ομάδες που αγωνίστηκες;
Απάντηση: Τα περισσότερα που ήθελα να κάνω τα έκανα. Σίγουρα θα ήθελα να παίξω σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι, όπου θα μπορούσα να το είχα κάνει όσον αφορά την παρουσία μου στον Αστέρα Τρίπολης,
Ήταν η χρονιά που είχαμε βγει στην Ευρώπη αλλά δεν κατάφερα να παίξω σ` ένα Ευρωπαϊκό παιχνίδι. Επίσης βρέθηκα πολλές φορές στους 4 του Κυπέλλου Ελλάδας αλλά δεν κατάφερα να παίξω σ` ένα τελικό. Αυτά ήταν τα δυο πράγματα που έφτασα κοντά αλλά δεν μπόρεσα να τα υλοποιήσω.
Ερώτηση: Έζησες πολύ καλές στιγμές και με τον Πανθρακικό;
Απάντηση: Κάναμε πολύ σπουδαία πράγματα όλα τα παιδιά στην Κομοτηνή. Ζήσαμε ιστορικές στιγμές για την ομάδα με ρεκόρ συγκομιδής πόντων ενώ κερδίσαμε μεγάλους αντιπάλους.
Κάναμε πολύ ωραίες πορείες. Ηταν ένα διάστημα και εκεί το οποίο θα μου μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου για πάντα.
Ερώτηση: Κάποια άτυχη στιγμή που σου έμεινε από την καριέρα σου;
Απάντηση: Μόνο οι τραυματισμοί που είχα. Ειδικά ο τελευταίος στον Πανθρακικό που ήταν σοβαρός με ρήξη οπίσθιου χιαστού. Ήταν μια πολύ άτυχη στιγμή γιατί ήμουν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση. Ένιωθα πολύ δυνατός. Εκείνος ο τραυματισμός ήταν αυτός με οδήγησε σιγά- σιγά να μην μπορέσω να βρω τον πραγματικό μου εαυτό.
Ερώτηση: Κάποιους που θέλεις να ευχαριστήσεις όλα αυτά τα χρόνια;
Απάντηση: Να ευχαριστήσω σίγουρα όλες τις ομάδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να αγωνιστώ γι` αυτές. Φυσικά τις διοικήσεις, τους προπονητές που συνεργάστηκα, όλους τους συμπαίκτες μου.
Όλους τους ανθρώπους που δουλεύανε στις ομάδες. Εχω άριστες σχέσεις με τους πάντες, έχω φίλους από τα παλιά και διατηρώ αυτές τις σχέσεις. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που με ανεχτήκανε όλα αυτά τα χρόνια.
Ερώτηση: Πόσο κοντά σου στάθηκε η οικογένεια σου;
Απάντηση: Από τότε που ξεκίνησα το ποδόσφαιρο ήταν δίπλα μου ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο αδελφός μου. Στην πορεία βρέθηκε και η γυναίκα μου που μου χάρισε δυο υπέροχα παιδάκια.
Είναι πάντα στο πλευρό μου. Το να είσαι ποδοσφαιριστής δεν είναι το ευκολότερο πράγμα.
Μου στάθηκε δίπλα μου και την ευχαριστώ πολύ.
Ερώτηση: Θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα ο Αντώνης Λαδάκης με το Νέστο και τον ΑΟΚ;
Απάντηση: Με την Καβάλα οι φιλοδοξίες ήταν διαφορετικές και σίγουρα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα πράγματα.
Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Με το Νέστο η χρονιά είναι επιτυχημένη γιατί είχαμε πολλά προβλήματα, τα οποία καταφέραμε μέχρι ενός σημείου να τα ξεπεράσουμε.
Τέλος όλα καλό όλα καλά αφού καταφέραμε να παραμείνουμε στην κατηγορία. Ήταν ένα πρωτάθλημα ιδιαίτερα δύσκολο αφού οι μισές ομάδες πέφτουν κατηγορία.
Νομίζω ότι αυτή η ομάδα αφήνει παρακαταθήκη για του χρόνου. Να τη στηρίξει όλη η πόλη της Χρυσούπολης και όλη η επαρχία του Νέστου. Είναι η μεγαλύτερη ομάδα της επαρχίας και έχει πολλά παιδιά που θα ήθελαν να φορέσουν τη φανέλα του.
Ερώτηση: Αν ξεκινούσε τώρα τον αθλητισμό ο Αντώνης Λαδάκης πάλι θα προτιμούσε το ποδόσφαιρο;
Απάντηση: Ποδόσφαιρο παίζουμε από τότε που γεννηθήκαμε. Δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου έξω από το ποδόσφαιρο. Συζητάμε με τη γυναίκα μου, τι θα κάνουμε τώρα.
Μετά από τόσα χρόνια μέσα στα γήπεδα έρχεται ένα κενό. Πολλοί συνάδελφοι μου έχουν σταματήσει και έχω ενημερωθεί για αυτό το διάστημα της προσαρμογής, οπότε έτσι και εγώ θα προσπαθήσω να τον περάσω όσο το δυνατό ανώδυνα.
